باروري در موجودات افزون‏ بر بقا در سودآوري اقتصادي، امنيت غذايي و حفظ گنجينه ژنتيكي نيز ضرورت دارد. ناباروري در جانوران اغلب اساس ژنتيكي دارد. در انسانها مطالعات نشان مي دهد كه40% از ناباروري در زوج‏هاي جوان مربوط به مشكلات مردان است. در موجودات ديگر نيز همانند انسان، جنس نر مسئول قسمتي از مشكلات در تحققِ باروريِ موفق مي‏باشد. البته عوامل موثر بر باروريِ موفق متعدد مي‏باشند، به‏طوري‏كه اين عوامل چه در جنس ماده و چه در جنس نر مي‏توانند فيزيولوژيكي،ژنتيكي، محيطي و غيره باشند. به دلايلي بررسي اين عوامل در جنس نرِحيوانات اهميت ويژه‏اي دارد، زيرا؛ برخي عوامل ناباروريِ ناشي از جنس نر توسط جنس ماده پوشش داده مي‏شوند و بررسي آن‏ها را دشوار مي‏كند. از طرفي تاثير ژنتيكي نرها در توليد نسل‏هاي بعدي گله به مراتب بيش‏تر از ماده‏ها مي‏باشد، زيرا در طبيعت انتخاب نرها شديدتر است و نرهاي كم‏تري اجازه گسترش ژن‏هاي خود را در جامعه مي‏يابند. اين موضوع در پرورش صنعتي حيوانات نيز اغلب به چشم مي‏خورد به عنوان مثال در پرورش صنعتي طيور به ازاي هر 10 - 11 پرنده ماده از يك پرنده نر جهت باروري استفاده مي‏شود. يكي از مشكلات حاصل از اين اتفاق ايجاد يك‏دستيِ نسبي و تدريجي در برخي فنوتيپ‏ها در گله خواهد بود كه منجر به كاهش تنوع در صفات و توليد خواهد شد. اهميت بررسي عوامل ناباروري در جنس نر در صنعت طيور هنگامي دو چندان مي‏شود كه از تاثير يك پرنده‏ي نر در توليد نهاييِ بيش از 68000 تن گوشت سفيد آگاه شويم. بنابراين واضح است كه بهبود تنها 5% در باروري پرنده‏هاي نر بيش از 3 تن افزايش توليد گوشت سفيد را به همراه خواهد داشت. از عوامل موثر برناباروري در جنس نر، مي‏توان به كاهش كيفيت سيمن و كاهش تحرك اسپرم اشاره كرد. تحرك اسپرم مي‏تواند شاخصي مناسب جهت برآورد نرخ باروري در نرها باشد چرا كه آزمايشات نشان داده‏اند كه؛ نخستين عامل تعيين كننده‏ي باروري در خروس‏ها تحرك اسپرم‏ها مي‏باشند كه توانايي بالا رفتن از اويداكت و بارور نمودن تخمك را دارند. در طرح پيش‌رو، فرايند شناسايي تغييرات موجود در بخشي از ژنوم ميتوكندري و نيز فعاليت بهتر ميتوكندري كه با پارامترهاي تحرك اسپرم در خروسهاي بومي اروميه و سويه آرين مرتبط بوده مد نظر قرار گرفته و در صورت پيدا شدن ماركرهاي زيستي جديد بتوان از اين ماركرها در پيدا كردن ژنوتيپهاي برتر مرتبط با باروري در پرندگان استفاده كرد. اين يافته باعث خواهد شد تا بتوان خروسهاي با باروري برتر گله هاي مرغ اجداد و يا مادر را در زمان ابتدايي تولد شناسايي كرد. اين كار از دو سو باعث كاهش هزينه هاي توليد و افزايش سوداوري خواهد شد. ابتدا با حذف جوجه خروسهاي با باروري نامناسب در مجموع هزينه هاي پرورش خصوصا هزينه هاي خوراك صرفه جويي شده و از طرفي با افزايش توليد جوجه هاي اضافي به ازاء هر خروس در مجموع در افزايش جوجه دراوري مزرعه، سود توليد را به ميزان قابل توجه بالا برد. بديهي است اين فناوري مبتني بر استفاده از تغييرات ژنوم ميتوكندري و پيدا كردن تغييرات متناسب با فعاليت بهتر ميتوكندري و جوجه دراوري بهتر در پرندگان نر مي باشد و يكي از راه‌كارهاي مؤثر و پايدار براي پيدا كردن پرندگان با باروري بهتر در گله هاي مرغ تجاري مي باشد كه به راحتي مي تواند جايگزين روشهاي شناسايي ظاهري (فنوتيپي) مرسوم فعلي كه در سنين بالا و با دقت كم انجام مي شود، گردد. تغييرات ژنتيكي بررسي‌شده در اين طرح و فعاليت زيستي ميتوكندري ارتباط مناسبي با خصوصيات متعدد اسپرم ها به خصوص جنبندگي اسپرم از خود نشان دادند و سطح معني داري قدرتمندي را با پارامترهاي مختلف سيمن و باروري نشان دادند. بنابراين، موضوع اختراعي مورد بحث در اين طرح، فرايند بررسي تغييرات نوكلئوتيدي و فعاليت ميتوكندري در خروسهاي با باروري متفاوت بوده و در مرحله بعد روش پايدار شناسايي خروسهاي با باروري برتر مي باشد تا به عنوان يك روش زيستي آسان، كم هزينه و علمي براي بهينه‌سازي باروري در گله هاي مرغ تجاري و يا بومي مورد استفاده قرار گرفته و سوداوري مزرعه توليدي را به ميزان قابل توجهي افزايش دهد. در اين زمينه، رويه فكري و مسير حركتي محقق در طرح حاضر به سوي بررسي فعاليت و تغييرات ژنتيكي ميتوكندري در گروههاي خروسهاي با تحرك اسپرم بالا و پايين بوده تا بتوان رابطه اي را با فعاليت متفاوت ميتوكندريايي و نيز تغييرات ژنتيكي موجود در ژنوم ميتوكندري پيدا كرد. چرا كه اساسا هرگونه تحرك سلولي و فعاليت زيستي به ATP وابسته است و ثابت شده است كه تحرك اسپرم با محتوي ATP در اسپرم همبستگيِ مثبت دارد. ميتوكندري افزون‏بر مرتفع نمودن نرخ بالاي مورد نياز ATP در سلول‏هاي اسپرم در مقايسه با سلول‏هاي ديگر، جهت بلوغ، و افزايش طول عمر اسپرم نيز نقش دارد. مطالعات نقشي ويژه را براي محتوي ژنوم ميتوكندريايي در توليدATP، عملكرد اسپرم و باروري موفق در مردها و پرنده‏ها نشان داده‏اند. احتمالا يكي از دلايل تغيير در تحرك اسپرم و در نهايت باروري، مي‏تواند انواع تغييرات در ژنوم ميتوكندري كه منجر به تغيير آمينواسيد و تاثير در توليد انرژي مي‏شوند، باشند. اين تغييرات در مطالعه پيش رو شناسايي و اثرات معني داري قوي آنها در خصوصيات مختلف اسپرم مشخص شده اند.